6 Եթէ յուշ լինիցի ինձ, տագնապեցայց. զի ունին ցաւք զմարմինս իմ։
Շարժեալ եմ ամենայն անդամօք իմովք, զի գիտեմ զի անարատ զիս ոչ թողուցուս։
Աստուծով գովեցից զբանս իմ՝՝. յԱստուած յուսացայ եւ ոչ երկեայց զի՞ արասցէ ինձ մարդ։
Որպէս լուաք եւ ծանեաք զայս, եւ հարքն մեր պատմեցին մեզ։
Յարդարութիւն եւ յիրաւունս հաստատեալ է աթոռ քո, ողորմութիւն եւ ճշմարտութիւն գնասցեն առաջի երեսաց քոց։
Սփածցին քուրձս, եւ ծածկեսցեն զնոսա ցնորք. յամենայն երեսս ամօթ, եւ յամենայն գլուխս կնդութիւն։
Զգուշացայ եւ զարհուրեցաւ սիրտ իմ ի ձայնէ աղօթից շրթանց իմոց. եմուտ դողումն յոսկերս իմ, եւ խռովեցաւ փոր իմ ի ներքուստ. հանգեայց յաւուր նեղութեան, ելանել ինձ ի ժողովուրդ պանդխտութեան իմոյ։