Եւ տեսեալ զնա ի բացուստ՝ ոչ ծանեան, եւ բարբառեալ մեծաձայն լացին, եւ պատառեցին իւրաքանչիւր զպատմուճան իւր, եւ ցանեցին հող ի վերայ գլխոց իւրեանց ընդ երկինս հայելով։
այնպէս զարմասցին ազգք բազումք ի վերայ քո, եւ կարկեսցեն թագաւորք զբերանս իւրեանց. զի որոց ոչ պատմեցաւ վասն նորա՝ տեսցեն, եւ որոց ոչ իցէ լուեալ՝՝ ի միտ առցեն։
Եւ ասեն ցնա. Կարկեաց, ափիբերան լեր, եկ ընդ մեզ եւ լեր մեզ ի հայր եւ ի քահանայ. միթէ լա՞ւ իցէ լինել քեզ քահանայ տան միոյ առն, քան լինել քահանայ ցեղի միոյ եւ ազգի Իսրայելի։