4 Իսկ արդ չեւ իմ կշտամբանքս ի մարդկանէ ինչ իցեն. եւ կամ ընդէ՞ր ոչ բարկանայցեմ՝՝։
զի վերստին խնդրեցեր զանօրէնութիւնս իմ, եւ զմեղս իմ քննեցեր։
Զի զի՞նչ է զօրութիւն իմ եթէ համբերից, կամ զի՞նչ ժամանակ՝ զի հանդարտեսցէ անձն իմ՝՝։
Օրհնեա, անձն իմ, զՏէր, եւ ամենայն ոսկերք իմ զանուն սուրբ նորա։
Խօսեցաւ Մովսէս այնպէս ընդ որդիսն Իսրայելի. եւ ոչ անսացին նմա ի կարճմտութենէ եւ ի խիստ գործոյն։
Յայնժամ ասէ ցնոսա. Տրտում է ոգի իմ մինչեւ ի մահ, կացէք աստ եւ սկեցէք ընդ իս։
Մի՛ համարիր զաղախին քո դուստր ժանտ, զի ի բազում տրտմութենէ եւ ի տխրութենէ իմմէ վարանեալ կամ մինչեւ ցայժմ։