Եւ ունայնութիւն է յամենայնի. պատահար է՝՝ յարդարն եւ յամպարիշտն, ի բարին եւ ի չարն, ի սրբումն եւ ի պղծում, որ մատուցանէ պատարագ՝ եւ որ ոչն մատուցանէ. որպէս որ բարին է՝ եւ որպէս որ մեղանչէն, որպէս որ երդնուն՝ եւ որպէս որ յերդմանէն երկուցեալ է։
Այս է որ չարն է յամենայնի՝ որ արարեալն է ընդ արեգակամբ, զի պատահար է յամենայնի. քանզի սիրտ որդւոց մարդկան լի եղեւ չարութեամբ, եւ զբաղումն ի սիրտս նոցա ի կենդանութեան իւրեանց, եւ զկնի նոցա՝՝ առ մեռեալսն։