16 Ի ձեռս նոցա էին բարութիւնք, եւ ի գործս ամպարշտաց ոչ հայի։
Ի խորհուրդս նոցա մի՛ մտցէ անձն իմ, եւ ժողովս նոցա ոչ հաճեսցին միտք իմ. զի սրտմտութեամբ իւրեանց սպանին զարս, եւ ցանկութեամբ իւրեանց կարթակոտոր արարին զցուլս։
եւ ասէ. Մերկ իսկ եկի ես յորովայնէ մօր իմոյ, եւ մերկանդամ դարձայց անդրէն.
կամ թէ բարւո՞ք թուիցի քեզ՝ թէ անիրաւ իցեմ. զի մերժեցեր զգործս ձեռաց քոց, եւ ի խորհուրդս ամպարշտաց հայեցար։՝՝
Եւ նա ելից զտունս նոցա բարութեամբ. բայց խորհուրդ ամպարշտաց հեռի է ի նմանէ՝՝։
Երանեալ է այր որ ոչ գնաց ի խորհուրդս ամպարշտաց, ի ճանապարհի մեղաւորաց նա ոչ եկաց, եւ յաթոռս ժանտից ոչ նստաւ.
Որդեակ, մի՛ խաբեսցեն զքեզ արք ամպարիշտք, եւ մի՛ ախորժեսցես՝ եթէ կոչեսցեն զքեզ
Հեռի արա ի նմանէ զճանապարհս քո, եւ մի՛ մերձենար ի դրունս տան նորա։
Ոչ է մարդ իշխան ոգւոյ՝ արգելուլ զոգի, եւ ոչ գոյ իշխանութիւն նորա յաւուր մահուան. եւ ոչ գոյ հրեշտակութիւն յաւուր՝՝ պատերազմի, եւ ոչ ապրեցուցանէ ամպարշտութիւն զմերձաւորս իւր։
Կոչեաց եւ ասէ ցնա. Զի՞նչ է այս զոր լսեմս զքէն. տուր զհամար տնտեսութեան քո, զի ոչ եւս կարես լինել տնտես։
Եւ ասէ ցնա Աբրահամ. Որդեակ, յիշեա զի ընկալար անդէն զբարիս քո ի կեանսն քում, եւ Ղազարոս նոյնպէս զչարչարանս. արդ սա աստ մխիթարի, եւ դու այդր պապակիս։