9 Ակն որ հայեցաւ ի նա՝ ոչ յաւելցէ, եւ ոչ ծանիցէ զնա տեղի իւր։
Յորժամ համարեսցի թէ հաստատեալ իցէ՝ յայնժամ՝՝ ի սպառ կորիցէ, եւ որ գիտէին զնա՝ ասասցեն թէ՝ Ո՞ւր է։
Եթէ տակաւին իցէ յիս շունչ իմ. եւ հոգի աստուածեղէն շուրջ զինեւ յռնգունս,
ոչ եւս ելցէ եւ ոչ դարձցի ի տուն իւր, եւ ոչ եւս ծանիցէ զնա տեղի իւր։
Եւ ոչ հայեսցի յիս ակն տեսողի. աչք քո յիս՝ եւ ես ոչ եւս իցեմ։
Ո՞չ տեսեր այսպիսի ինչ.
Տէր, առաջի քո է ամենայն ցանկութիւն իմ, եւ հեծութիւն իմ ի քէն ոչ ծածկեցաւ։