8 Իբրեւ զերազ թռուցեալ ոչ գտցի, թռեաւ իբրեւ զտեսիլ գիշերական։
Սատակեսցեն զնա ցաւք շուրջանակի, բազումք զոտիւք նորա պատեսցին ի նեղութեան սովոյ։
Մերժեսցեն զնա ի լուսոյ ի խաւար, եւ մի՛ եղիցի նմա ծանօթ ի ժողովրդեան իւրում։
Պատահեցին նմա իբրեւ զջուր ցաւք, գիշերի ծածկեաց զնա մութ։
Եւ ընդէ՞ր ոչ արարեր մոռացումն անօրէնութեան իմոյ եւ սրբութիւն մեղաց իմոց. արդ ահա յերկիր դառնայցեմ՝՝ կանխեալ, եւ այլ ոչ եւս իցեմ։
Եւ ոչ հայեսցի յիս ակն տեսողի. աչք քո յիս՝ եւ ես ոչ եւս իցեմ։
Երկեւղ Տեառն սուրբ է եւ մնայ յաւիտեան, դատաստան Տեառն ճշմարիտ է, եւ արդար է նոյն։
Հայեաց յուխտ քո, զի լցան տունք ափշելոց յերկրի անիրաւութեամբ՝՝։
ոչ հասցեն առ քեզ չարք, եւ տանջանք մի՛ մերձեսցին ի յարկս քո։
Ոչ երկիցես դու յերկիւղէ գիշերի, եւ ոչ ի նետէ որ թռչի ի տուէ,
Յանցանել մրրկի եղծանի ամպարիշտն, իսկ արդարոյն խոյս տուեալ՝ կեցցէ յաւիտեան՝՝։