4 Միթէ զայդ յայսմ հետէ՞ գիտացեր. այլ յորմէհետէ եդաւ մարդ ի վերայ երկրի։
Եւ օրհնեաց զնոսա Աստուած եւ ասէ. Աճեցէք եւ բազմացարուք եւ լցէք զերկիր, եւ տիրեցէք դմա, եւ իշխեցէք ձկանց ծովու եւ թռչնոց երկնից եւ ամենայն անասնոց եւ ամենայն երկրի եւ ամենայն սողնոց՝՝ որ սողին ի վերայ երկրի։
Նա եւ ի մեզ ծեր եւ հին աւուրց գոյ եւ երիցագոյն քան զհայր քո աւուրբք։
զոր իմաստունք ասեն, եւ ոչ թաքուցին հարց իւրեանց։
Ասացի թէ՝ Բազմաժամանակեայք իցեն որ խօսիցին, եւ բազում ամօք գիտիցեն զիմաստութիւն։