17 Եւ աղերսէի զկին իմ։
Հողմավար կորնչիմ, կարօտիմ գերեզմանի՝ եւ ոչ հասանեմ։
Զծառայ իմ կոչեցի՝ եւ ոչ լուաւ, բերան իմ աղաչէր։
Կոչէի ողոքանօք զորդիս հարճից իմոց, եւ նոքա յաւիտեան ուրացան զիս՝՝. յորժամ յառնեմ, բամբասեն զիս։
