3 Ընդէ՞ր իբրեւ զչորքոտանիս լռեալ եմք առաջի քո, եւ դու մխեալ ես բարկութեամբ։
Բայց արդ աղէ դուք եկայք յարեցարուք ամենեքեան, քանզի ոչ գտանեմ ի ձեզ ճշմարտութիւն։
Զի զսիրտս իւրեանց թաքուցին յիմաստութենէ, վասն այսորիկ մի՛ բարձրացուսցես զնոսա։
Մինչեւ յեր՞բ ոչ դադարիցես, հանդարտեա՝ զի եւ մեք խօսեսցուք։
Իսկ արդ եթէ դու մեռանիցիս՝ անշէ՞ն մնայցէ առ ի ներքոյ երկնից, կամ թէ եւ լերինք ի հիմանէ տապալեսցի՞ն։
արի, Աստուած, եւ դատեա զդատաստանս քո. յիշեա զնախատինս որ յանզգամէն զօրհանապազ։
Ասացի ես ի սրտի իմում վասն խօսից՝՝ որդւոց մարդկան եթէ՝ Դատի զնոսա Աստուած, եւ զի ցուցցէ եթէ նոքա անասունք են։
յեղբայրսիրութեան առ միմեանս գթածք. ի պատիւ զմիմեամբք ելանել.
թուով քառասուն՝՝, եւ այլ մի՛ յաւելուցուն. ապա թէ յաւելուցուն հարկանել զնա աւելի քան զայն, անարգութիւն լիցի եղբօրն քում առաջի քո։