Բայց ես բարձի զԱմովրհացին յերեսաց նոցա, որոյ բարձրութիւն իւր բարձրութիւն մայրի, եւ հզօր էր իբրեւ զկաղնի. եւ բարձի զպտուղ նորա ի վերուստ եւ զարմատս նորա ի ներքուստ։
Զի ահա եկեսցէ օր Տեառն բորբոքեալ իբրեւ զհնոց, եւ այրեսցէ զնոսա. եւ եղիցին ամենայն այլազգիք, եւ ամենեքին որ գործեն զանօրէնութիւն եղէգն, եւ վառեսցի զնոքօք օրն որ գալոց իցէ՝՝, ասէ Տէր ամենակալ, եւ մի՛ մնասցէ նոցա արմատ եւ մի՛ ուռ։