7 Շլացան ի բարկութենէ աչք իմ, զի պաշարեալ եմ մեծապէս յամենեցունց։՝՝
Խարշեցաւ փոր իմ ի լալոյ՝՝, եւ ի վերայ արտեւանանց իմոց ստուերք մահու։
Հասցեն խնդրուածք իմ առ Տէր, եւ յանդիման նորա կաթեցուսցէ ակն իմ։
Այժմ կոտորեալ արար զիս, փտեալ, ընդարմացեալ. եւ բուռն հարեալ զինէն ի վկայութիւն եղեւ ինձ։
Թաթաւին մարմինք իմ զազրութեամբ որդանց, մաշեցի զկոշտս երկրի առ ի զթարախս քերելոյ։
Վաստակեցի ես ի հեծութեան իմում, լուացի զամենայն գիշեր զմահիճս իմ, եւ արտասուօք իմովք զանկողինս իմ թացի։
Խռովեցաւ ի սրտմտութենէ ակն իմ, մաշեցայ ես ի վերայ ամենայն թշնամեաց իմոց։
Վասն այսորիկ տուաւ մեզ սիրտ ցաւագին՝՝, վասն այսորիկ եւ խաւարեցան աչք մեր,