6 եդիր զիս բամբասանս ազգաց, եղէ նոցա ծաղր։
Եւ եթէ ազդ արարեալ էր ինձ,՝՝ առաքէի զքեզ ուրախութեամբ եւ արուեստականօք թմբկաց եւ քնարաց։
բարձից զԻսրայէլ յերկրէն զոր ետու նոցա եւ զտունդ զայդ զոր սրբեցի անուան իմոյ՝ ընկեցից յերեսաց իմոց. եւ եղիցի Իսրայէլ յապականութիւն եւ ի խօսս ընդ ամենայն ժողովուրդս։
Զի այր արդար եւ անարատ եղեւ ի կատականս։
Տառապիմ աշխատեալ՝ եւ զի՞նչ գործեցից։
Գարշեցան յինէն մեկնեալք ի հեռաստանէ, եւ յերեսաց իմոց թուք ոչ խնայէին։
Արդ քնար եմ ես նոցա, եւ զիս ունին բամբասանս։
Ամենայն փառք դստեր թագաւորի ի ներքոյ.
ի վերջաւորս ոսկեհուռս զարդարեալ եւ պաճուճեալ. տարցին թագաւորի կուսանք զհետ նորա, եւ զընկերս նորա տարցին նմա՝՝։
Փողովք եւ թմբկաւ եւ քնարաւ եւ երգովք զգինին ըմպեն, եւ ի գործս Տեառն ոչ հային, եւ զգործս ձեռաց նորա ոչ առնուն ի միտ։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Եթէ հօր իւրոյ թքանելով թքեալ էր ընդ երեսս նորա, չամաչէ՞ր զեւթն օր. մեկնեսցի զեւթն օր արտաքոյ բանակին, եւ ապա մտցէ։