15 Արդ ո՞ւր է յոյս իմ, կամ թէ զբարութիւնս իմ տեսանիցե՞մ։
Եթէ արկցէ զձեռն իւր զինեւ Հզօրն, քանզի եւ սկսեալ իսկ է. եթէ ո՞չ խօսեցայց եւ յանդիմանեցայց առաջի նորա։
Զքարինս ողորկեցին ջուրք, եւ ողողեցին ջուրք զդաշտս թանձրութեան՝՝ երկրի. եւ զակնկալութիւն մարդոյ կորուսեր.
Պարուրեաց շուրջ զինեւ՝ եւ գնացի, եհատ իբրեւ զծառ զյոյս իմ.
Ո՞չ ապաքէն երկեւղդ քո անզգամութիւն է, եւ կասկածդ քո եւ անչարութիւն ճանապարհի քո՝՝։
Զի զի՞նչ է զօրութիւն իմ եթէ համբերից, կամ զի՞նչ ժամանակ՝ զի հանդարտեսցէ անձն իմ՝՝։
Եւ կեանք իմ թեթեւագոյնք են քան զխօսս, եւ կորեան յունայնութեան յուսոյ։՝՝
Ես ասացի. Ի վերանալ աւուրց իմոց գնացից ի դրունս դժոխոց, թողից զմնացորդս ամաց իմոց։
Կորեաւ յաղթութիւն՝՝ իմ եւ յոյս իմ ի Տեառնէ։
Եւ խօսեցաւ ընդ իս Տէր եւ ասէ. Որդի մարդոյ, ոսկերքդ այդոքիկ՝ ամենայն տունդ Իսրայելի է. եւ դոքա ասեն. Չորացան ոսկերք մեր, հատաւ յոյս մեր եւ մեռաք։