1 Հողմավար կորնչիմ, կարօտիմ գերեզմանի՝ եւ ոչ հասանեմ։
Ամք թուով հասին ինձ. ընդ ճանապարհ անդարձ գնացին։՝՝
Աւուրք իմ անցին շարաւով, պայթեցին երակք՝՝ սրտի իմոյ։
Եւ աղերսէի զկին իմ։
Եւ եկեաց Յոբ յետ հարուածոցն ամս հարեւր եւ եւթանասուն. եւ ամենայն ամք զոր եկեաց երկերիւր քառասուն եւ ութ՝՝. եւ ետես Յոբ զորդիս իւր եւ զորդիս որդւոց իւրոց՝ ազգ չորրորդ։
Զի զի՞նչ է զօրութիւն իմ եթէ համբերից, կամ զի՞նչ ժամանակ՝ զի հանդարտեսցէ անձն իմ՝՝։
Եւ կեանք իմ թեթեւագոյնք են քան զխօսս, եւ կորեան յունայնութեան յուսոյ։՝՝
եւ ոչ յաւիտեան խնդրեցից վրէժս ի ձէնջ, եւ ոչ ցանգ բարկացայց ձեզ. զի հոգի յինէն ելցէ, եւ զամենայն շունչ ես արարի։