2 Ապաքէն հանճարեղն ոգւով՝ իմաստութեամբ տացէ պատասխանի. եւ լնուցու աշխատութեամբ որովայնի՝՝,
Եւ գիտեմ ես՝ որչափ եւ դուք խելամուտ էք, եւ չեմ անմտագոյն քան զձեզ։
Կրկնեալ անդրէն Եղիփազու Թեմնացւոյ ասէ.
յանդիմանել բանիւք որ ոչ իցէ արժան, խօսիւք որ ոչ իցէ յօգուտ։
Եւ ոչ կշտամբանք բանից ձերոց լռեցուցանեն զիս, եւ ոչ բարբառոյ բանից ձերոց անսացից։
Մինչեւ ցեր՞բ խօսիցիս զայդ, եւ ոգի մեծաբանութեան ի բերան քո՝՝։
Սիրտ իմաստնոյ իմանայ որ ինչ յիւրմէ բերանոյ, եւ ի շրթունս իւր խորհեսցի զիրաւագիտութիւն։՝՝
Նա եւ այն իսկ ախտ չար է, զի որպէս եկն՝ նոյնպէս եւ երթիցէ. եւ զի՞նչ օգուտ իցէ նմա ի վաստակոց անտի զոր ջանայ նա հողմոյ։
Այլ Եփրեմ այս չար՝՝, զհետ եղեւ խորշակի. զօրհանապազ զնանրութիւն եւ զսնոտիս յաճախեաց. եդ ուխտ ընդ Ասորեստանեայս, եւ եւղ յԵգիպտոս տանէր։
Եւ դատաստան Տեառն ընդ Յուդայ, եւ խնդրել վրէժ ի Յակոբայ ըստ ճանապարհաց նորա, եւ ըստ գնացից նորա հատուսցէ նմա։
Ո՞վ իցէ իմաստուն եւ հանճարեղ ի ձեզ, ցուցցէ ի բարւոք գնացից զգործս իւր հեզութեամբ իմաստութեան։