Եւ լուեալ երից բարեկամացն զչարիսն ամենայն որ հասին ի վերայ նորա, եկին յիւրաքանչիւր աշխարհէ առ նա, Եղիփազ արքայ Թեմնացւոց, Բաղդատ բռնաւոր Սաւքեցւոց, Սովփար արքայ Մինեցւոց՝՝. եւ եկին առ նա միաբան մխիթարել եւ սփոփել զնա։
Եւ եղեւ յետ խօսելոյ Տեառն զբանս զայսոսիկ ընդ Յոբայ, ասէ Տէր ցԵղիփազ Թեմնացի. Մեղար դու, եւ երկոքին բարեկամք քո. զի ոչ խօսեցարուք առաջի իմ ճշմարիտ, եւ ոչ ինչ՝՝ իբրեւ զծառայ իմ զՅոբ։