9 ի հոտոյ ջրոյ ծաղկեսցի, եւ արասցէ հունձս իբրեւ զնորատունկ։
Բայց այր վախճանեալ գնաց, անկեալ մարդ՝ եւ ոչ եւս իցէ։
Եթէ ծերասցի յերկրի արմատ նորա՝ եւ ի քարի վախճանեսցի բուն նորա,
Մայր քո իբրեւ զորթ, եւ իբրեւ զծաղիկ նռնենեաց՝՝ տնկեալ ի գնացս ջուրց, բոյս նորա եւ պտուղ նորա եղեւ ի ջուրց բազմաց։