8 Եթէ ծերասցի յերկրի արմատ նորա՝ եւ ի քարի վախճանեսցի բուն նորա,
Զի գոյ յոյս ծառոյ անդրէն. զի թէպէտ եւ կտրեսցի՝ միւսանգամ ծաղկեսցէ, եւ շառաւիղ նորա մի՛ պակասեսցէ։
ի հոտոյ ջրոյ ծաղկեսցի, եւ արասցէ հունձս իբրեւ զնորատունկ։
Յարիցեն մեռեալք եւ կանգնեսցին որ իցեն ի գերեզմանս, եւ ուրախ եղիցին յերկրի, զի ցօղդ որ ի քէն է՝ բժշկութիւն է նոցա. բայց երկիր ամպարշտաց կործանեսցի։՝՝
Ամէն ամէն ասեմ ձեզ. Եթէ ոչ հատն ցորենոյ անկեալ յերկիր մեռանիցի, ինքն միայն կայ. ապա եթէ մեռանիցի, բազում արդիւնս առնէ։
Անմիտ, դու զոր սերմանեսն՝ ոչ կենդանանայ, եթէ ոչ մեռանիցի։