3 Ո՞չ ապաքէն եւ այնմ համար առնիցես, եւ նմա՝՝ արարեր մտանել ի դատաստան առաջի քո՝՝։
կամ թէ ի հողմաշարժ տերեւո՞յ երկնչիցիս, կամ իբրեւ հողմավար խոտո՞յ կայցես ինձ հակառակ՝՝։
Եդիր զոտն իմ ի պաշարման, պահեցեր զամենայն զգործս իմ՝՝, եւ յարմատս ոտից իմոց հասեր,
Կամ համարեալ ինչ զքեզ յանդիմանեսցէ՞ զքեզ, եւ մտանիցէ՞ ընդ քեզ ի դատաստան։
Զի ոչ ես իբրեւ զիս մարդ՝ ընդ որում դատեցայց, եթէ հասարակ եկեսցուք ի դատաստան։
Ողորմութիւն իմ եւ ապաւէն իմ, օգնական իմ եւ փրկիչ իմ. ապաւէն իմ, եւ ես յուսամ ի նա. ո հնազանդ առնէ զժողովուրդս ընդ ինեւ։
Մեծ է Տէր եւ օրհնեալ է յոյժ, եւ մեծութեան նորա ոչ գոյ չափ։
Տեսից՝՝ զերկինս, զգործս մատանց քոց, զլուսին եւ զաստեղս զորս դու հասատեցեր.
Բայց գիտեմք, որ ինչ միանգամ օրէնքն ասեն՝ այնոցիկ որ ընդ օրինօքն են, ասեն. զի ամենայն բերան խցցի, եւ դատապարտ լիցի ամենայն աշխարհ՝ Աստուծոյ։