18 Սակայն եւ լեառն որ փլանելոց է փլցի, եւ վէմ հնասցի՝՝ ի տեղւոջէ իւրմէ։
Կնքեցեր զանօրէնութիւնս իմ ի քսակի, եւ նշանակեցեր թէ ակամայ ինչ յանցեայ։
Զքարինս ողորկեցին ջուրք, եւ ողողեցին ջուրք զդաշտս թանձրութեան՝՝ երկրի. եւ զակնկալութիւն մարդոյ կորուսեր.
Իսկ արդ եթէ դու մեռանիցիս՝ անշէ՞ն մնայցէ առ ի ներքոյ երկնից, կամ թէ եւ լերինք ի հիմանէ տապալեսցի՞ն։
Ո՞ չափեաց ափով իւրով զջուրս, եւ զերկինս թզաւ, եւ զերկիր ամենայն՝ քլաւ. ո՞ կշռեաց զլերինս կշռով, եւ զդաշտս կշռորդօք։
Եւ ոչ սպառնալեօք իմովք շարժել զլերինս, եւ փոփոխել զբլուրս. ոչ ողորմութիւն իմ պակասեսցէ ի քէն, եւ ոչ ուխտ խաղաղութեան քո անցցէ, ասաց Տէր։
Եթէ բացցես զերկինս՝ դողումն կալցի ի քէն զլերինս, եւ հալեսցին իբրեւ զմոմ առաջի հրոյ.
Տեսի զլերինս, եւ կային յերերի, եւ զամենայն բլուրս խռովեալս.
Եւ ահա վարագոյր տաճարին ցելաւ յերկուս ի վերուստ մինչեւ ի վայր, եւ երկիր շարժեցաւ, եւ վէմք պատառեցան։
Եւ տեսի աթոռ սպիտակ մեծ, եւ ի վերայ նորա նստեալ՝ յորոյ երեսացն երկնչէին եւ փախչէին երկինք եւ երկիր, եւ տեղի ոչ գտաւ նոցա։
եւ երկինք իբրեւ զմագաղաթեայ գիրս գալարին. եւ ամենայն լերինք եւ կղզիք ի տեղւոյ իւրեանց շարժեցան։
Եւ երկրորդ հրեշտակն փողեաց, եւ իբրեւ զլեառն մի մեծ հրդեհեալ անկաւ ի ծով, եւ եղեւ երրորդ մասն ծովու արիւն.