7 Ո՞չ ապաքէն առաջի Տեառն խօսիցիք՝՝, եւ յանդիման նորա նենգութիւն բարբառիք։
Եւ ժողովեաց Յէու զամենայն ժողովուրդն եւ ասէ ցնոսա. Աքաաբ ծառայեաց Բահաղու սակաւ ինչ, Յէու ծառայեսցէ նմա բազում։
Ի նմանէ է զօրութիւն եւ ուժգնութիւն, նորա է հանճար եւ իմաստութիւն՝՝։
Լուարուք զյանդիմանութիւն բերանոյ իմոյ, եւ դատաստանի շրթանց իմոց անսացէք։
Ի մասին իւրում պատմեսցէ զչարութիւնս. աչք իմ ի վերայ որդւոց հալեցան.
ոչ խօսեսցին շրթունք իմ անօրէնութիւն, եւ ոչ անձն իմ խորհեսցի անիրաւութիւն՝՝։
Արդեամբք զիրաւունս իմ խօսեցայց ճշմարտութեամբ, եւ ոչ անիրաւ բանս տարապարտուց իմացեալ։
Արդ յիշեա, ո՞ ոք որ սուրբ էր՝ կորեաւ, կամ ճշմարիտք արմատաքի երբեք խլեցա՞ն։
Ի ժողովրդոց իւրեանց հանիցեն զձեզ. այլ եկեսցէ ժամանակ զի ամենայն որ սպանանիցէ զձեզ՝ համարիցի պաշտօն մատուցանել Աստուծոյ։
այլ հրաժարեցաք ի գաղտնեաց ամօթոյն, զի մի՛ գնասցուք՝՝ խորամանկութեամբ, եւ մի՛ նենգեսցուք՝՝ զբանն Աստուծոյ. այլ յայտնութեամբ ճշմարտութեանն ընծայեցուսցուք զանձինս մեր առ ամենայն միտս մարդկան առաջի Աստուծոյ։