27 Եդիր զոտն իմ ի պաշարման, պահեցեր զամենայն զգործս իմ՝՝, եւ յարմատս ոտից իմոց հասեր,
զի վերստին խնդրեցեր զանօրէնութիւնս իմ, եւ զմեղս իմ քննեցեր։
թուեցեր՝՝ զգնացս իմ, եւ մի՞ անցցէ ինչ զքեւ ի մեղաց իմոց։
Եւ յարոյց ինձ զստութիւն իմ. քանզի արար ինձ ընդդէմ պատասխանի։
Եւ ել Սատանայ յերեսաց Տեառն, եւ եհար զՅոբ չարաչար կեղով յոտից մինչեւ ցգլուխ։
մարդոյ հանգիստ է յորմէ ճանապարհն թաքեաւ ի նմանէ՝՝, զի փակեաց զնովաւ Աստուած։
եդ ի կոճեղ զոտն իմ, պահեաց զամենայն ճանապարհս իմ։
Եւ նա գնաց զկնի նորա յիմարեալ՝ իբրեւ զարջառ ի սպանումն, եւ իբրեւ զշուն տոռամբ,
Եւ եհար Պասքովր զԵրեմիա մարգարէ, եւ արգել զնա ի վերնադրանդն, որ էր ի դրանն Բենիամինի, ի վերնատանն՝՝ որ էր ի տան Տեառն։
Որոյ առեալ զայսպիսի պատուէր՝ արկ զնոսա ի ներքին բանտն, եւ զոտս նոցա պնդեաց ի կոճեղ։