21 Զձեռն քո ի բաց արա յինէն, եւ ահ քո զիս մի՛ զարհուրեցուսցէ։
Կամ թէ ո՞չ սակաւ իցէ ժամանակ կենաց իմոց. թոյլ արա ինձ սակաւիկ մի հանգչել,
Ո՞չ ապաքէն արհաւիրք նորա զարհուրեցուցանիցեն զձեզ, եւ ահ նորա անկցի ի վերայ ձեր։
Երկու ինչք պիտոյ են ինձ՝՝, եւ յայնժամ յերեսաց քոց ես ոչ թաքեայց։
Արդ մի՛ ահ իմ զարհուրեցուսցէ զքեզ, եւ մի՛ ձեռն իմ ծանրասցի ի վերայ քո։
Ի բաց արասցէ յինէն զգաւազանն, եւ ահ նորա զիս մի՛ զարհուրեցուսցէ,
Աւետարանեցից զարդարութիւնս քո յեկեղեցիս մեծս. ահա զշրթունս իմ ոչ արգելից ի քէն. Տէր, դու գիտացեր։
Եւ դարձուցի զձեռն իմ ի նոցանէ, եւ արարի, զի անուն իմ ամենեւին մի՛ պղծեսցի առաջի ազգացն, յորոց հանի զնոսա յանդիման նոցա։