19 Զի ո՞վ է ոսոխն իմ եկեսցէ, զի արդ կարկեցայց եւ պակասեցայց։
Ձեռք քո արարին զիս եւ ստեղծին, եւ ապա շրջեցար հարեր՝՝ զիս։
Կարկեցարուք՝ զի խօսեցայց ես, եւ հանգեայց ի սրտմտութենէ։
Երկու ինչք պիտոյ են ինձ՝՝, եւ յայնժամ յերեսաց քոց ես ոչ թաքեայց։
Թողցուք զայդ որ յիմ վերայ մեծաբանեալ էք, եւ յարձակեալ էք ի վերայ իմ նախատանօք։
Եթէ գուցէ բան, տուր ինձ պատասխանի. քանզի կամիմ թէ արդարասցիս։
Այսուհետեւ ոչ եւս խնայեցից ի բերան իմ, խօսեցայց մինչեւ իցեմ ի վիշտս, բացից զդառնութիւն անձին իմոյ տագնապաւ։
Եւ ընդէ՞ր ոչ արարեր մոռացումն անօրէնութեան իմոյ եւ սրբութիւն մեղաց իմոց. արդ ահա յերկիր դառնայցեմ՝՝ կանխեալ, եւ այլ ոչ եւս իցեմ։
Զի եթէ կամիցի դատել ընդ նմա, ոչ լուիցէ նմա. զի եւ մի բան հազար բանի՝՝ պատասխանի ոչ տացէ։
Զի ահաւասիկ Տէր Տէր օգնական է ինձ, ո՞վ է որ չարչարիցէն զիս։ Ահաւադիկ դուք ամենեքեան իբրեւ զձորձս հնասջիք՝՝, եւ ցեց մեցամէս կերիցէ զձեզ։
Եւ ասացի. Ոչ անուանեցից զանուն Տեառն՝՝, եւ ոչ եւս խօսեցայց յանուն նորա։ Եւ եղեւ ի սրտի իմում իբրեւ զհուր վառեալ, բորբոքեալ ընդ ոսկերս իմ. եւ լքայ յամենայն կողմանց,՝՝ եւ ոչ կարեմ հանդարտել։
Ո՞վ իցէ որ մեղադիր լինիցի ընտրելոց Աստուծոյ. Աստուած է որ արդարացուցանէ։