17 Լուարուք, լուարուք բանից իմոց, զի պատմեցից ձեզ լու ի լու։
Եւ այն դիպեսցի՝՝ ինձ ի փրկութիւն, քանզի ոչ մտցէ առաջի նորա նենգութիւն։
Զի ահաւասիկ մերձեալ եմ ի դատաստանս իմ, եւ գիտեմ զի արդար երեւելոց եմ։
Լուարուք զյանդիմանութիւն բերանոյ իմոյ, եւ դատաստանի շրթանց իմոց անսացէք։
Լուարուք, լուարուք բանից իմոց. երանի՛ թէ մի՛ լինէր ի ձէնջ այդ մխիթարութիւն՝՝։
Ո՛ տացէ ինձ լսել եթէ ձեռն Տեառն չէր զարհուրեցուցեալ. կամ թէ մուրհակ՝ զոր ունէի զումեքէ,
Բայց աղէ դու, Յոբ, լուր զբանս իմ, եւ ունկն դիր խօսից իմոց։