13 Կարկեցարուք՝ զի խօսեցայց ես, եւ հանգեայց ի սրտմտութենէ։
Հեծեծելով հասուցից ի նա զբանս իմ, խօսեցայց դառնութեամբ անձին թախծեալ,
Եւ դիպեսցին պերճութիւնքդ ձեր հանգոյն մոխրոյ, եւ մարմին կաւեղէն՝՝։
Եղիցի ձեզ համրանալ, եւ համարեալ լիցի ձեզ յիմաստութիւն։
Ներեցէք ինձ եւ ես խօսեցայց, եթէ ոչ այպանիցէք զբանիւք իմովք։
Այսուհետեւ ոչ եւս խնայեցից ի բերան իմ, խօսեցայց մինչեւ իցեմ ի վիշտս, բացից զդառնութիւն անձին իմոյ տագնապաւ։