2 Արդ եւ դուք մարդիկ իցէք՝՝, կամ ընդ ձեզ վախճանիցի իմաստութիւն։
Բայց մարդ ի խօսել ընդ վայր, ղօղի բանիւք՝՝. այր կանանցածին հանգոյն է ցռոյ անապատականի։
Որ շատ խօսի՝ ապաքէն ընդ նմին եւ լսիցէ. կամ որ խօսողն իցէ՝ կարիցէ՞ բանիւք արդարանալ։
Ապա պատմեսցէ քեզ զզօրութիւն իմաստութեան, զի կրկին եղիցի քան զքոյն. եւ ապա գիտասցես՝ թէ արժանի ըստ որոց մեղարն անց ընդ քեզ ի Տեառնէ։
Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ.
Ապաքէն հանճարեղն ոգւով՝ իմաստութեամբ տացէ պատասխանի. եւ լնուցու աշխատութեամբ որովայնի՝՝,
Բայց արդ աղէ դուք եկայք յարեցարուք ամենեքեան, քանզի ոչ գտանեմ ի ձեզ ճշմարտութիւն։
Զի զսիրտս իւրեանց թաքուցին յիմաստութենէ, վասն այսորիկ մի՛ բարձրացուսցես զնոսա։
Խրատու ակնածութեան իմոյ լուայց, եւ ոգի յիմաստութենէ արասցէ ինձ պատասխանի։
Ընդ ո՞ւմ խորհրդակից լինիցիս. ո՞չ ընդ այնմ որոյ ամենայն իմաստութիւն է. զո՞յր զհետ երթիցես, եթէ ոչ որոյ մեծ է զօրութիւն։՝՝
Իմաստուն թուի անձին իւրում այր մեծատուն, եւ աղքատն հանճարեղ ստգտանէ զնա։
Վա՜յ այնոցիկ որ զանձինս առ իմաստունս ունիցին, եւ յաչս անձանց իւրեանց խորհրդականք։
Մեք յիմարք վասն Քրիստոսի, եւ դուք իմաստունք ի Քրիստոս. մեք տկարք՝ եւ դուք հզօրք. դուք փառաւորեալք՝ եւ մեք անարգք։
Առ ամօթոյ ձերոյ ասեմ. այնչափ ո՞չ գոյ ոք իմաստուն ի ձեզ, որ կարիցէ իրաւունս ընտրել ի մէջ եղբօր իւրոյ.