Եւ յիշեաց Աստուած զՆոյ եւ զամենայն գազանս եւ զամենայն անասունս եւ զամենայն թռչունս՝՝ որ էին ընդ նմա ի տապանի անդ. եւ ած Աստուած հողմ ի վերայ երկրի, եւ դադարեաց ջուրն։
Միթէ իցէ՞ ի կուռս հեթանոսաց՝ որ տեղասցէ, կամ թէ երկի՞նք տայցե՞ն զլրութիւն իւրեանց. ո՞չ ապաքէն դու ես նոյն Տէր Աստուած մեր, եւ ակնկալցուք քեզ, զի դու արարեր զայս ամենայն։
որ առնէ զամենայն եւ նորոգէ՝՝, եւ դարձուցանէ յայգ զստուերս մահու, եւ զտիւ ի գիշեր մթացուցանէ. որ կոչէ զջուրս ծովու եւ հեղու ի վերայ երեսաց երկրի. Տէր ամենակալ անուն է նորա.
եւ սրտմտեալ բարկանայցէ Տէր ի վերայ ձեր, եւ արգելուցու զերկինս եւ ոչ լինիցի անձրեւ, եւ երկիր ոչ տացէ զպտուղ իւր, եւ կորնչիցիք արագ արագ յերկրէն բարութեան զոր ետ ձեզ Տէր։