12 Բազում ժամանակաւ իմաստութիւն, եւ ի բազում կեանս հանճար՝՝։
Եւ խորհեցաւ արքայ Ռոբովամ ընդ ծերսն որ կային առաջի Սողոմոնի հօր նորա մինչդեռ կենդանի էր, եւ ասէ. Զիա՞րդ խորհիք եւ տացուք պատասխանի ժողովրդեանն։
Նա եւ ի մեզ ծեր եւ հին աւուրց գոյ եւ երիցագոյն քան զհայր քո աւուրբք։
Կրկնեալ անդրէն Եղիուսայ Բարաքիելի Բուզացւոյ, ասէ. Մանուկ եմ ես ժամանակաւ, եւ դուք էք ծերագոյնք. վասն որոյ լուռ եղէ, երկուցեալ պատմել զանձին իմոյ զիմաստութիւն։
Ասացի թէ՝ Բազմաժամանակեայք իցեն որ խօսիցին, եւ բազում ամօք գիտիցեն զիմաստութիւն։
Բայց աղէ հարց զազգն առաջին, եւ քննեա ըստ տոհմից հարցն.