16 եւ մոռասցիս զաշխատութիւն իբրեւ զալիս անցեալս՝ եւ ոչ զարհուրեսցիս։
Եւ կոչեաց Յովսէփ զանուն անդրանկանն Մանասէ. զի ասէ՝ թէ Մոռացոյց ինձ Աստուած զամենայն վիշտս իմ, եւ զամենայն վիշտս հօր իմոյ։
Եւ հաստատեցից զուխտ իմ ընդ ձեզ. եւ ոչ եւս մեռանիցի ամենայն մարմին ի ջրհեղեղէ, եւ ոչ եւս եղիցի ջրհեղեղ ջուրց ապականել զամենայն երկիր։
Լոյսն քո քեզ խաւար դիպեցաւ, եւ ի քուն ծածկեաց զքեզ ջուր։
իբրեւ զվտակ պակասեալ եւ իբրեւ զալիս անցին զինեւ։
զի արբցեն՝ եւ մոռասցին զտնանկութիւնս իւրեանց, եւ զցաւս իւրեանց ոչ եւս յիշեսցեն։
Մի՛ երկնչիցիս, զի յամօթ արարին զքեզ, մի՛ պատկառեսցես, զի նախատեցին զքեզ. զի զամօթն յաւիտենից՝՝ մոռասցիս, եւ նախատինք այրութեան քո ոչ եւս յուշ լիցին քեզ։
Եւ ի ջուրցն հեղեղէ առ Նոյիւ՝ այս է ինձ, որպէս երդուայն նմա ի ժամանակին յայնմիկ չբարկանալ երկրի, նոյնպէս եւ ոչ քեզ։
որ օրհնեսցի ի վերայ երկրի, զի օրհնեսցեն զԱստուած՝՝ ճշմարիտ. եւ որ երդնուցուն ի վերայ երկրի՝ երդուիցեն յԱստուած ճշմարիտ. զի մոռասցին զնեղութիւնս առաջինս, եւ ոչ եւս անկցի ի սիրտս նոցա։
Կին յորժամ ծնանիցի, տրտմութիւն է նմա, զի հասեալ է ժամ նորա. այլ յորժամ ծնցի զմանուկն, ոչ եւս յիշէ զնեղութիւնն վասն խնդութեանն, զի ծնաւ մարդ յաշխարհ։