11 Ինքն գիտէ զգործս անօրինաց, տեսեալ զանարժանս՝ ո՞չ արասցէ անտես։
Հիւանդացեալ՝ եւ մի՛ ակն կալցի ողջանալոյ, այլ անկցի ախտիւ. զի զբազումս չարչարեաց բարձրութիւն նորա։
եւ ինքն՝՝ տեսանէ զամենայն առ ի ներքոյ երկնից։
Ո՞չ ապաքէն Ինքն տեսցէ զճանապարհս իմ, եւ ամենայն գնացք իմ թուեսցին։
Ո՞վ է մարդ որ կամի զկեանս, սիրէ զաւուրս իւր տեսանել ի բարութեան։
Որպէս երդուայ ի բարկութեան իմում, թէ՝ Մտցեն ի հանգիստ իմ։
Ի վերայ ամենայնի՝ է թագաւոր ի վերայ անդոյն գործելոյ. եւ լիջիր դու հաւատարիմ յամենայնէ ի ծանր յափշտակելոյ անտի։՝՝
Զի մրմնջեսցեն ի միասին, որպէս մրմնջեն ի միտս իւրեանց՝՝ զամենայն չարիս նոցա յիշեցի. արդ պաշարեցին զնոսա խորհուրդք նոցա, յանդիման երեսաց իմոց եղեն։
Սուրբ է ակն քո ի տեսանելոյ զչարիս, եւ հայել յաշխատութիւնս ոչ կարասցես. զմէ՞ հայեցար յարհամարհոտս եւ ստունգանեցեր ի կլանել ամպարշտի զարդարն.
եւ չիք արարած աներեւոյթ յերեսաց նորա, այլ ամենայն ինչ մերկապարանոց կայ առաջի աչաց նորա՝ զորմէ մեր բանքս են։
Եւ զորդիս նոցա սպանից մահուամբ, եւ ծանիցեն ամենայն եկեղեցիք թէ ես եմ որ յանդիմանեմ զերիկամունս եւ զսիրտս, եւ տամ ձեզ իւրաքանչիւր ըստ գործոց իւրեանց։