ո՞չ դու ամրացուցեր զարտաքին նորա եւ զներքին տան նորա, եւ որ ինչ միանգամ արտաքոյ շուրջ զնովաւ է. զգործս ձեռաց նորա օրհնեցեր, եւ զանասուն նորա բազմացուցեր ի վերայ երկրի։
Եւ նորա հայեցեալ ընդ նա՝ ասէ՝՝. Իբրեւ զմի ի կանանց անզգամաց խօսեցար. եթէ զբարիսն ընկալաք ի ձեռանէ Տեառն՝՝, չարեացս ո՞չ համբերիցեմք։ Եւ յայսմ ամենայնի որ ինչ անցք անցին ընդ նա՝՝, ոչ մեղաւ Յոբ շրթամբք իւրովք առաջի Տեառն, եւ ոչ ետ անզգամութիւն Աստուծոյ՝՝։