Եւ Եղիսէ հայէր եւ աղաղակէր. Հայր, հայր, կառքդ Իսրայելի եւ հեծեալքդ նորա։ Եւ այլ ոչ եւս ետես զնա. եւ բուռն եհար զհանդերձից իւրոց, եւ պատառեաց յերկուս ծուէնս։
Եւ ամենայն որդիքն Իսրայելի տեսանէին զիջանել հրոյն եւ զփառսն Տեառն ի վերայ տանն. եւ անկան ի վերայ երեսաց յերկիր ի քարայատակ տեղւոջն, եւ երկիր պագին եւ օրհնեցին զՏէր, զի բարի է, զի յաւիտեան է ողորմութիւն նորա։
Եւ տեսեալ զնա ի բացուստ՝ ոչ ծանեան, եւ բարբառեալ մեծաձայն լացին, եւ պատառեցին իւրաքանչիւր զպատմուճան իւր, եւ ցանեցին հող ի վերայ գլխոց իւրեանց ընդ երկինս հայելով։
Եւ մատուցեալ յառաջ սակաւիկ մի, անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց, կաց յաղօթս եւ ասէ. Հայր իմ, եթէ հնար է, անցցէ բաժակս այս յինէն. բայց ոչ որպէս ես կամիմ, այլ որպէս դու։
Եւ աղաչեցի առաջի Տեառն կրկին անգամ իբրեւ զառաջինն, զքառասուն տիւ եւ զքառասուն գիշեր. հաց ոչ կերայ եւ ջուր ոչ արբի, վասն ամենայն մեղաց ձերոց զոր մեղայք՝ առնել զչար առաջի Տեառն Աստուծոյ մերոյ՝՝, բարկացուցանել զնա.
Եւ պատառեաց Յեսու զհանդերձս իւր, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր առաջի տապանակին Տեառն մինչեւ ցերեկոյ, ինքն եւ ծերքն Իսրայելի, եւ արկին հող զգլխովք իւրեանց։