28 Նոքա հայհոյէին զնա եւ ասէին. Դու լիջիր նորա աշակերտ, մեք Մովսիսի աշակերտք եմք։
Լուարուք ինձ որ գիտէք զիրաւունս, ժողովուրդ իմ՝ որոց օրէնք իմ ի սիրտս ձեր, մի՛ երկնչիք ի նախատանաց մարդկան, եւ բամբասանք նոցա զձեզ յամօթ մի՛ արասցեն.
Եւ որ անցանէինն՝ հայհոյէին զնա, շարժէին զգլուխս իւրեանց,
Երանի է ձեզ յորժամ նախատիցեն զձեզ եւ հալածեսցեն, եւ ասիցեն զամենայն բան չար զձէնջ սուտ վասն իմ.
Ո՞չ Մովսէս ետ ձեզ զօրէնսն, եւ ոչ ոք ի ձէնջ առնէ զօրէնսն։
Պատասխանի ետուն եւ ասեն ցնա. Ի մեղս իսկ ծնեալ ես ամենեւին, եւ դու վարդապե՞տ լինիս մեր։ Եւ հանին զնա արտաքս։
Ապա թէ դու Հրեայ անուանեալ ես, եւ յեցեալ ես յօրէնսն, եւ պարծիս յԱստուած,
եւ աշխատեցաք ձեռօք մերովք. բամբասէին զմեզ, օրհնէաք. հալածէին, յանձն առնուաք.
ոչ իգացեալք, ոչ արուագէտք, ոչ գողք, ոչ ագահք, ոչ արբեցողք, ոչ բամբասողք, եւ ոչ յափշտակողք զարքայութիւն Աստուծոյ ոչ ժառանգեն։
որ բամբասեալ, եւ ոչ փոխարէն բամբասէր. չարչարեալ, եւ ոչ պահէր սպառնալիս, բայց իրաւամբք մատնէր դատաւորին՝՝.