22 Ասէին Հրեայքն. Միթէ զիւրովի՞ն երթայցէ, զի ասէ թէ՝ Ուր եսն երթամ, դուք ոչ կարէք գալ։
ապա եւ ջուրք ուրեմն ընկլուզանէին զմեզ, ընդ ուղխս անցին անձինք մեր.
Ողորմութիւն քո, Տէր, զհետ իմ եկեսցէ՝՝ զամենայն աւուրս կենաց իմոց, բնակել ինձ ի տան Տեառն ընդ երկայն աւուրս։
Եւ այս է վկայութիւնն Յովհաննու, յորժամ առաքեցին առ նա Հրեայքն յԵրուսաղեմէ քահանայս եւ Ղեւտացիս, զի հարցցեն ցնա թէ՝ Դու ո՞ ես։
Եւ ասէին բազումք ի նոցանէ. Դեւ գոյ ի նմա եւ մոլեգնի, զի՞ բնաւ լսէք նմա։
Զի՞ խնդրէք զիս սպանանել։ Պատասխանի ետ ժողովուրդն եւ ասէ. Դեւ գոյ ի քեզ, ո՞վ խնդրէ զքեզ սպանանել։
Ասեն Հրեայքն ընդ միմեանս. Իսկ յո՞ երթայցէ դա, զի մեք ոչ գտանիցեմք զդա. միթէ ի սփիռս հեթանոսա՞ց երթայցէ եւ ուսուցանիցէ զհեթանոսս։
Պատասխանի ետուն Հրեայքն եւ ասեն ցնա. Ո՞չ բարւոք ասեմք մեք եթէ Սամարացի ես դու, եւ դեւ գոյ ի քեզ։
Ասեն ցնա Հրեայքն. Արդ գիտացաք թէ դեւ գոյ ի քեզ. Աբրահամ մեռաւ, եւ մարգարէքն, եւ դու ասես. Եթէ ոք զբանն իմ պահեսցէ, մի՛ ճաշակեսցէ զմահ ի յաւիտեան։
Աղէ ածէք զմտաւ, որ զայսպիսի համբերութիւն ի մեղաւորաց հակառակութենէ անտի կրեաց, զի մի՛ աշխատք լինիցիք անձամբք ձերովք եւ լքանիցիք։
Արդ եկայք ելցուք առ նա արտաքոյ բանակին՝ առեալ յանձն զնախատինս նորա։