Եւ առաքեն առ նա զաշակերտս իւրեանց Հերովդիանոսօքն հանդերձ, եւ ասեն. Վարդապետ, գիտեմք զի ճշմարիտ ես, եւ զճանապարհն Աստուծոյ ճշմարտութեամբ ուսուցանես, եւ ոչ է քեզ փոյթ զումեքէ, եւ ոչ հայիս յերեսս մարդոյ։
Պատասխանի ետ նմա Յիսուս. Ես յայտնապէս խօսեցայ աշխարհի. ես յամենայն ժամ ուսուցի ի ժողովրդեանն, եւ ի տաճարի անդ ուր ամենայն Հրեայք ժողովեալ էին, եւ ի ծածուկ ինչ ոչ խօսեցայ։
Հայեցեալ ի համարձակութիւնն Պետրոսի եւ Յովհաննու, եւ ի վերայ հասեալ թէ արք տգէտք եւ առանց դպրութեան են, զարմանային, զի ճանաչէին զնոսա թէ ընդ Յիսուսի էին.