Հայեցեալ ի համարձակութիւնն Պետրոսի եւ Յովհաննու, եւ ի վերայ հասեալ թէ արք տգէտք եւ առանց դպրութեան են, զարմանային, զի ճանաչէին զնոսա թէ ընդ Յիսուսի էին.
Եւ եղեւ իբրեւ ծանեան զնա ամենեքին որոց յերէկն եւ յեռանդ տեսեալ էր զնա, եթէ ահա եւ նա ի մէջ մարգարէիցն մարգարէանայր, ասէ ժողովուրդն իւրաքանչիւր ցընկեր իւր. Զի՞նչ է այդ որ եղեւ որդւոյ Կիսեայ, կամ թէ եւ Սաւո՞ւղ ընդ մարգարէս իցէ։