19 Եւ վարեալ իբրեւ ասպարէզս քսան եւ հինգ կամ երեսուն, տեսանէին զՅիսուս զի գնայր ի վերայ ծովուն եւ մերձ էր ի նաւն, զարհուրեցան։
Որ ձգեաց զերկինս միայն, եւ շրջի ի վերայ ծովու իբրեւ յատակի։
Զի՞նչ օգուտ է քեզ յարենէ իմմէ, թէ իջանեմ ես յապականութիւն. մի թէ հող խոստովա՞ն առնիցի առ քեզ, կամ պատմեսցէ՞ զճշմարտութիւնս քո։
Բարբառեալ խօսեսցին զանիրաւութիւն, խօսեսցին ամենեքեան որ գործեն զանօրէնութիւն։
Ի սիրտ ծովու ի ջուրս բազումս վարեցին զքեզ նաւավարք քո. հողմ հարաւոյ խորտակեաց զքեզ ի սիրտ ծովու։
Եւ ջանային արքն դարձուցանել զնաւն ի ցամաք, եւ ոչ կարէին, զի ծովն եւս քան զեւս խռովէր եւ սաստկանայր ի վերայ նոցա։
Եւ ահա երկուք ի նոցանէ երթային ի նմին աւուր ի գեղ մի որ հեռի էր յԵրուսաղեմէ հարեւր եւ վաթսուն՝՝ ասպարիսաւ, եւ էր անուն նորա Եմմաւուս։
Եւ մինչդեռ մատչէր, զարկոյց զնա դեւն եւ շարժլեաց։
Եւ էր Բեթանիա մերձ յԵրուսաղէմ իբրեւ ասպարիսօք հնգետասան։
Ոչ թողից զձեզ որբս, գամ առ ձեզ։
եւ ծովն ի սաստիկ հողմոյ շնչելոյ յուզէր։
Նա ասէ ցնոսա. Ես եմ, մի՛ երկնչիք։
Եւ կոխեցաւ հնձանն արտաքոյ քաղաքին, եւ ելանէր ի հնձանէն արիւն մինչեւ ի սանձս ձիոյն՝ եւ երկայնութիւն նորա՝՝ հազար եւ վեց հարեւր ասպարէզ։
Եւ էր քաղաքն քառակուսի, եւ որչափ երկայնութիւն նորա՝ նոյնչափ եւ լայնութիւն, եւ բարձրութիւն հաւասար, եւ էր չափ երկայնութեան նորա երկոտասան հազար ասպարէզս. եւ լայնութիւն նորա եւ բարձրութիւն միաչափ կիվոս՝՝։