Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ արքայ Յերոբովամ զբանս առնն Աստուծոյ բարբառելոյ ի վերայ սեղանոյն որ ի Բեթէլ, ձգեաց արքայ զձեռն իւր ի սեղանոյ անտի եւ ասէ. Կալարուք զդա։ Եւ գօսացաւ ձեռն նորա զոր ձգեաց ի նա, եւ ոչ կարաց դարձուցանել զնա առ ինքն։
Ո՛վ տարապարտ արօտք, որ ընդ վայր հարէք՝՝ զխաշինս. սուր ի բազուկ նորա եւ յակն իւր աջոյ. բազուկ նորա գօսանալով գօսասցի, եւ ակն իւր աջոյ՝ կուրանալով կուրասցի։
Մատեան առ նա ժողովուրդք բազումք որ ունէին ընդ իւրեանս կաղս, կոյրս, համերս, միակողմանիս եւ այլս բազումս. եւ ընկեցին զնոսա առ ոտս նորա, եւ բժշկեաց զնոսա.
Եւ ել լուր նորա ընդ ամենայն երկիրն Ասորւոց, եւ մատուցին առ նա զամենայն հիւանդս որ նեղեալ էին ի պէսպէս ցաւս եւ ի տանջանս, եւ զդիւահարս եւ զլուսնոտս եւ զանդամալոյծս, եւ բժշկեաց զնոսա։