46 Եկն դարձեալ ի Կանա Գալիլեացւոց ուր արար զջուրն գինի. եւ անդ էր թագաւորազն մի, որոյ որդի նորա հիւանդ կայր ի Կափառնայում։
Ուսուցից անօրինաց զճանապահս քո, եւ ամպարիշտք առ քեզ դարձցին։
Գնացից եւ դարձայց ի տեղի իմ, մինչեւ ապականեսցին, եւ խնդրեսցեն զերեսս իմ. ի նեղութեան իւրեանց կանխեսցեն առ իս։
Եւ ահա կին մի Քանանացի ի սահմանաց անտի նոցա ելեալ՝ աղաղակէր եւ ասէր. Ողորմեաց ինձ, Տէր, որդի Դաւթի, դուստր իմ չարաչար այսահարի։
եւ թողեալ զՆազարէթ՝ եկն բնակեցաւ ի Կափառնայում ի ծովեզերին, ի սահմանս Զաբուղոնի եւ Նեփթաղիմայ.
Մինչդեռ նա զայս խօսէր ընդ նոսա, ահա իշխան մի մատուցեալ երկիր պագանէր նմա եւ ասէր. Դուստր իմ արդ եւս վախճանեցաւ, այլ եկեալ դիցես զձեռն քո ի վերայ նորա, եւ կեցցէ։
Եւ ասէ ցնոսա. Ապաքէն ասիցէք առ իս զառակս զայս. Բժիշկ, բժշկեա զանձն քո. որչափ լուաք զոր արարեր ի Կափառնայում՝ արա եւ աստ ի քում գաւառի։
Հարիւրապետի ուրումն ծառայ չարաչար հիւանդացեալ՝ մերձ էր ի վախճանել, որ էր նմա պատուական։
զի դուստր միամօր էր նորա ամաց իբրեւ երկոտասանից, եւ էր մերձ ի մահ. եւ ընդ երթալն նորա ժողովուրդքն նեղէին զնա։
Յետ այսորիկ էջ ի Կափառնայում, ինքն եւ մայր իւր եւ եղբարք իւր. եւ անդ լինէր ոչ բազում ինչ աւուրս։
Էին ի միասին Սիմովն Պետրոս, եւ Թովմաս անուանեալն Երկուորեակ, եւ Նաթանայէլ որ ի Կանայ Գալիլեացւոց, եւ որդիքն Զեբեդեայ, եւ այլք յաշակերտաց անտի երկու։
եւ յԱքրան, եւ յՌովբ, եւ յԱմմովն, եւ ի Կանայի մինչեւ ի Սիդոն մեծ.