31 Եւ մինչչեւ եկեալ էին նոքա, աղաչէին զնա աշակերտքն եւ ասէին. Ռաբբի, հաց կեր։
Եւ եդին հաց առաջի նորա՝ ուտել. եւ նա ասէ. Ոչ կերայց մինչեւ խօսեցայց զբանս իմ. եւ ասեն. Խօսեաց։
եւ կոչել ի մարդկանէ Ռաբբի, Ռաբբի։
Բայց դուք մի՛ զոք կոչէք Վարդապետ՝՝, զի մի է ձեր Ուսուցիչ. եւ ամենեքին դուք եղբարք էք։
Պատասխանի ետ Յուդա որ մատնելոցն էր զնա եւ ասէ. Միթէ ե՞ս իցեմ, վարդապետ։ Ասէ ցնա. Դու ասացեր։
Եւ վաղվաղակի մատուցեալ առ Յիսուս՝ ասէ. Ողջ եր, վարդապետ։ Եւ համբուրեաց ընդ նմա։
Յիշեաց Պետրոս եւ ասէ ցնա. Ռաբբի, ահաւասիկ թզենին զոր անիծեր՝ ցամաքեցաւ։
Եւ մատուցեալ վաղվաղակի ասէ ցնա. Ռաբբի, Ռաբբի։ Եւ համբուրեաց զնա։
քանզի ոչ գիտէր զինչ խօսէր, զի զարհուրեալ էին։
Իբրեւ դարձաւ Յիսուս եւ ետես զնոսա զի երթային զհետ նորա, ասէ ցնոսա. Զի՞նչ խնդրէք։ Նոքա ասեն ցնա. Ռաբբի, (որ թարգմանեալ կոչի Վարդապետ,) ո՞ւր են օթեվանք քո։
Պատասխանի ետ նմա Նաթանայէլ եւ ասէ. Ռաբբի, դու ես Որդի Աստուծոյ, դու ես թագաւորն Իսրայելի։
Ասեն ցնա աշակերտքն. Ռաբբի, այժմ եւս խնդրէին զքեզ Հրեայքն քարկոծ առնել. եւ դարձեա՞լ երթաս անդրէն։
Սա եկն առ նա գիշերի եւ ասէ ցնա. Ռաբբի, գիտեմք եթէ յԱստուծոյ եկեալ ես վարդապետ. զի ոչ ոք կարէ զայդ նշանս առնել զոր դուդ առնես, եթէ ոչ Աստուած իցէ ընդ նմա։
Եկին առ Յովհաննէս եւ ասեն ցնա. Ռաբբի, որ էրն ընդ քեզ յայնկոյս Յորդանանու, որում դուն վկայեցեր, ահաւասիկ նա մկրտէ, եւ ամենեքին գան առ նա։
Ելին ի քաղաքէն եւ գային առ նա։
Նա ասէ ցնոսա. Ես կերակուր ունիմ ուտել, զոր դուքն ոչ գիտէք։
Եւ իբրեւ գտին զնա յայնկոյս ծովուն, ասեն ցնա. Ռաբբի, ե՞րբ եկիր այսր։
եւ հարցին ցնա աշակերտքն նորա եւ ասեն. Ռաբբի, ո՞յր վնաս է, սորա՞ թէ հօր եւ մօր իւրոյ, զի կոյր ծնցի։