Եւ ասէ ցնա Եղիսէ. Ո՞չ սիրտ իմ գնաց յորժամ դարձաւ այրն ի կառաց անտի ընդ առաջ քո. եւ արդ առեր զարծաթն եւ զհանդերձսն՝ ի ձիթենիս եւ յայգիս եւ յարջառս եւ յոչխարս եւ ի ծառայս եւ յաղախնայս՝՝։
Եւ ահ կալաւ զամենեսին, եւ փառաւոր առնէին զԱստուած եւ ասէին թէ՝ Մարգարէ ոմն մեծ յարուցեալ է ի միջի մերում, եւ թէ՝ Այց արար Աստուած ժողովրդեան իւրում ի բարութիւն։