12 Ասէ ցնոսա Յիսուս. Եկայք ճաշեցէք։ Եւ ոչ ոք յաշակերտացն իշխէր հարցանել թէ՝ Դու ո՞վ ես, զի գիտէին թէ Տէրն է։
Եւ ոչ ոք կարէր տալ նմա պատասխանի բան մի, եւ ոչ իշխէր ոք յայնմ օրէ հարցանել զնա եւ ոչինչ։
Եկն ի Կափառնայում, եւ իբրեւ եմուտ ի տուն, հարցանէր զնոսա. Զի՞նչ վիճէիք զճանապարհայն ընդ միմեանս։
Եւ նոքա ոչ գիտէին զբանն, եւ էր ծածկեալ ի նոցանէ զի մի՛ գիտասցեն. եւ երկնչէին հարցանել զնա վասն բանին այնորիկ։
Գիտաց Յիսուս եթէ կամէին ցնա հարցանել, եւ ասէ ցնոսա. Վասն այդորի՞կ խնդրէք ընդ միմեանս զի ասացի թէ՝ Փոքր մի՝ եւ ոչ տեսանէք զիս, եւ դարձեալ սակաւիկ մեւս եւս՝ եւ տեսանիցէք զիս։
Եմուտ Սիմովն Պետրոս, եւ ձգէր զգործին ի ցամաք լի մեծամեծ ձկամբք հարեւր յիսուն եւ երիւք, եւ այնչափ ինչ կայր եւ ոչ պատառեցաւ գործին։
Եւ իբրեւ ճաշեցին, ասէ ցՍիմովն Պետրոս Յիսուս. Սիմովն Յովնանու, սիրե՞ս զիս առաւել քան զդոսա։ Ասէ ցնա. Այո, Տէր, եւ դու գիտես զի սիրեմ զքեզ։ Ասէ ցնա. Արածեա զգառինս իմ։
Եւ յայն բան եկին աշակերտքն նորա, եւ զարմանային զի ընդ կնոջն խօսէր. բայց ոչ ոք ասաց ի նոցանէ թէ՝ Զի՛նչ խնդրես, կամ՝ Զի՛նչ խօսիս ընդ դմա։
ոչ ամենայն ժողովրդեանն, այլ մեզ վկայիցս յառաջագոյն ընտրելոցս յԱստուծոյ, որք եւ կերաք եւ արբաք ընդ նմա յետ յարութեան նորա ի մեռելոց։