Իբրեւ սակաւ մի անցի ըստ նոսա, գտի զոր սիրեաց անձն իմ։ Գտեալ զփեսայն ասէ.՝՝ Կալայ զնա, եւ ոչ թողի զնա, մինչեւ տարայց զնա ի տուն մօր իմոյ, եւ ի սենեակ յղացելոյն զիս։
Ես ննջեմ, եւ սիրտ իմ արթուն կայ։ Հարսնն զգայ զփեսային բախել զդուռնն.՝՝ Ձայն եղբօրորդւոյ իմոյ բախէ ի դրանն։ Փեսայն ասէ.՝՝ Բաց ինձ, քոյր իմ, մերձաւոր իմ, աղաւնի իմ, կատարեալ իմ. զի գլուխ իմ լցաւ ցօղով, եւ վարսք իմ ի շաղից գիշերոյ։
Սա եկն առ նա գիշերի եւ ասէ ցնա. Ռաբբի, գիտեմք եթէ յԱստուծոյ եկեալ ես վարդապետ. զի ոչ ոք կարէ զայդ նշանս առնել զոր դուդ առնես, եթէ ոչ Աստուած իցէ ընդ նմա։
Եւ յաւել Տէր միւս անգամ կոչել, եւ ասէ. Սամուէլ, Սամուէլ՝՝։ Եւ յարեաւ Սամուէլ չոգաւ առ Հեղի երկրորդ անգամ՝՝ եւ ասէ. Աւասիկ եմ, զի կոչեցեր զիս։ Եւ ասէ. Ոչ կոչեցի զքեզ, որդեակ իմ, դարձիր անդրէն եւ ննջեա։