14 Եւ եգիտ ի տաճարին զի վաճառէին զարջառս եւ զոչխարս եւ զաղաւնիս, եւ զլումայափողսն որ նստէին։
Իբրեւ զոչխարս սուրբս, իբրեւ զոչխարս Երուսաղեմի ի տօնս իւրեանց, այնպէս եղիցին քաղաքքն աւերեալք՝ լի խաշամբք մարդկան, եւ ծանիցեն թէ ես եմ Տէր։
Գան յԵրուսաղէմ. եւ մտեալ ի տաճարն՝ սկսաւ հանել զվաճառականսն եւ զգնողս որ էին ի տաճարին. եւ զսեղանս հատավաճառացն ցրուեաց, եւ զաթոռս աղաւնեվաճառացն կործանեաց.
Եւ ուսուցանէր եւ ասէր ցնոսա. Գրեալ է՝՝ թէ՝ Տուն իմ տուն աղօթից կոչեսցի ամենայն հեթանոսաց, եւ դուք արարէք զդա այրս աւազակաց։
Եւ արար խարազան չուանեայ, եւ եհան զամենեսին ի տաճարէն՝ զոչխարսն եւ զարջառս, եւ զպղինձս հատավաճառացն ցրուեաց, եւ զսեղանսն կործանեաց։