Բարկութեամբ վարեալ կործանեաց զիս, կրճտեաց ի վերայ իմ զատամունս. նետք հինից նորա տեղացին ի վերայ իմ, տիգօք աչաց խաղաց ի վերայ իմ. արագ արագ եհար զիս ի ծունկս. միանգամայն ասպատակեցին ի վերայ իմ։՝՝
Եւ ոմանք սկսան թքանել ընդ երեսս նորա, ձորձ զգլխով արկանել, կռփել եւ ասել. Մարգարեաց մեզ, Քրիստոսդ, ո՞վ է այն որ եհարն զքեզ՝՝։ Եւ սպասաւորքն ապտակս հանէին նմա։