18 Կային անդ ծառայքն եւ սպասաւորք խարոյկ արկեալ, քանզի ցուրտ էր, եւ ջեռնուին. կայր ընդ նոսա եւ Պետրոս եւ ջեռնոյր։
Ի խորհուրդս նոցա մի՛ մտցէ անձն իմ, եւ ժողովս նոցա ոչ հաճեսցին միտք իմ. զի սրտմտութեամբ իւրեանց սպանին զարս, եւ ցանկութեամբ իւրեանց կարթակոտոր արարին զցուլս։
Եւ եմուտ անդ յայրն եւ դադարեաց. եւ ահա բան Տեառն եղեւ առ նա եւ ասէ. Զի՞ ես դու աստ, Եղիա։
Երանեալ է այր որ ոչ գնաց ի խորհուրդս ամպարշտաց, ի ճանապարհի մեղաւորաց նա ոչ եկաց, եւ յաթոռս ժանտից ոչ նստաւ.
Որ գնայ ընդ իմաստունս՝ իմաստուն եղիցի, եւ որ թարթափի ընդ անզգամս՝ յայտնի եղիցի՝՝։
Եւ Պետրոս երթայր ի հեռաստանէ զհետ նորա մինչեւ ի ներքս իսկ ի գաւիթ քահանայապետին, եւ նստէր ընդ սպասաւորսն եւ ջեռնոյր առ լուսովն։
Եւ դու ընդ Յիսուսի Նազովրեցւոյ էիր։
Եւ հոսէին ի նմանէ քրտունք իբրեւ զկայլակս արեան ոլոռն ոլոռն՝՝ հեղեալ յերկիր։
Եւ Սիմովն Պետրոս կայր անդ եւ ջեռնոյր. ասեն ցնա. Միթէ եւ դո՞ւ յաշակերտաց անտի նորա իցես։ Նա ուրացաւ եւ ասէ թէ՝ Չեմ։
Եւ Յուդայի առեալ ընդ իւր զգունդն, եւ ի քահանայապետիցն եւ ի փարիսեցւոց սպասաւորս, գայ անդր ջահիւք եւ լապտերօք եւ զինուք։
Իբրեւ ելին ի ցամաք, տեսանեն կրակետղ կայծականց եւ ձուկն մի ի վերայ եւ հաց։
Եւ անտի արձակեալ եկին առ իւրեանցսն, եւ պատմեցին որչափ ինչ ասացին ցնոսա քահանայապետքն եւ երիցունքն։
Մի՛ խաբիք. ապականեն զբարս քաղցունս բանք չարք։