14 Ես ետու նոցա զբանն քո, եւ աշխարհս ատեաց զնոսա. զի չեն յաշխարհէ, որպէս եւ ես չեմ յաշխարհէ։
Եւ եդից թշնամութիւն ի մէջ քո եւ ի մէջ կնոջդ, եւ ի մէջ զաւակի քո եւ ի մէջ զաւակի դորա. նա սպասեսցէ քում գլխոյ. եւ դու սպասեսցես նորա գարշապարի՝՝։
Պիղծ է արդարոյ այր անօրէն, եւ պիղծ է անօրինի՝ ուղիղ ճանապարհ։
Եւ բարձից՝՝ զերիս հովիւսն ի միում ամսեան, եւ ծանրասցի անձն իմ ի վերայ նոցա. քանզի եւ անձինք նոցա գոչէին ի վերայ իմ՝՝։
Եւ նոքա ասեն ցնա. Կարեմք։ Եւ Յիսուս ասէ ցնոսա. Զբաժակն զոր ես ըմպելոց եմ՝ ըմպիցէք, եւ զմկրտութիւնն զոր ես մկրտելոց եմ՝ մկրտիցիք.
Յաշխարհէ աստի չեն, որպէս եւ ես չեմ յաշխարհէ։
եւ՝՝ նոքա ընկալան եւ ծանեան ճշմարտութեամբ թէ առ ի քէն ելի, եւ հաւատացին եթէ դու առաքեցեր զիս։
Ոչ կարէ աշխարհ ատել զձեզ, բայց զիս ատեայ, զի ես վկայեմ վասն նորա եթէ գործքն իւր չարութեան են։
Եւ ասէ ցնոսա. Դուք ի ներքուստ աստի էք, եւ ես ի վերուստ անտի եմ. դուք յաշխարհէ աստի էք, ես չեմ յայսմ աշխարհէ։
Ոչ որպէս Կայէնն ի չարէ անտի էր եւ սպան զեղբայրն իւր. եւ յո՞ր սակս սպան զնա. զի իւր գործքն չար էին, եւ եղբօրն՝ բարի։
Եւ մի՛ ինչ զարմանայք, եղբարք, եթէ աշխարհ զձեզ ատեայ։