8 Ասէ ցնա Փիլիպպոս. Տէր, ցոյց մեզ զՀայր, եւ շատ է մեզ։
Յաղաչել իւրում առ Տէր՝ ընդունելի եղիցի նմա. մտցէ լուրջ երեսօք դաւանութեան, հատուսցէ մարդկան զարդարութիւն։
Առաքեաց զնետս իւր եւ ցրուեաց զնոսա, յաճախեաց զփայլատակունս իւր եւ խռովեցոյց զնոսա։
Լուր, Աստուած, աղօթից իմոց յաղաչել ինձ առ քեզ, յերկիւղէ թշնամւոյն փրկեա զանձն իմ։
Երանի այնոցիկ որ սուրբ են սրտիւք, զի նոքա զԱստուած տեսցեն։
Ասէ ցնա Նաթանայէլ. Ուստի՞ ճանաչես զիս։ Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցնա. Մինչչեւ էր Փիլիպպոսի կոչեցեալ զքեզ՝ զի էիր ի ներքոյ թզենւոյն, տեսի զքեզ։
Զայս առակօք խօսեցայ ընդ ձեզ. եկեսցէ ժամանակ յորժամ ոչ եւս առակօք խօսեցայց ընդ ձեզ, այլ յայտնապէս զՀօրէ պատմեցից ձեզ։